سیر تا پیاز بدهبستان تبلیغاتی سلبریتیها با مزونها/ از پوشش عروسی خانم بازیگر تا قالبکردن لباس منزل به جای مانتو
تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۲۰۴۴۲
شاید تاکنون در صفحات بازیگران با تبلیغات صفحات مزونها مواجه شده باشید که طرحهایشان با پوشاک بازار متفاوت است.
به گزارش شریان نیوز،شاید شما هم از کسانی باشید که در صفحات بازیگران سینما و تلویزیون، با تبلیغات صفحات مزونها یا طراحان مد و لباس روبهرو شده باشید و شباهت یا تفاوت طرحهایی که استفاده میکنند با پوشاک تهیهشده تولیدیها و موجود در بازار توجهتان را جلب کرده باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
درادامه گزارش قبلی، بهدنبال برخی از این مزونها رفتیم تا هم از رابطه آنها با سلبریتیها بپرسیم و هم از کموکیف ارتباطشان با تولیدیهای انبوه پوشاک مطلع شویم. دراینمیان، مسائل دیگری هم درباره مشکلات طراحی لباس در ایران و محدودیتهای پوشش مطرح شد که از اختلاف نگاه جالبی در بین طراحان حکایت میکند.
مشارکت بازیگران در تبلیغات
از میان طراحان لباس و مزوندارانی که با آنها تماس گرفتیم، برخیشان به تشریح شکل ارتباطشان با بازیگران مایل نبودند. بااینحال، یکی از این طراحان که از ما خواست نامش را ذکر نکنیم، گفت: «معمولا پولی دریافت نمیشود و دو طرف باهم کنار میآیند». او اضافه میکند: «تبلیغات طرحهای خودش در میان این بازیگران هم به این شکل بوده که اکثرا بهطور چهرهبهچهره از بازیگری به بازیگر دیگر معرفی شده و نوعی ارتباط دوستانه، محرک اصلی تبلیغات بوده است».
بااینحال، خانمی از طراحانی که تصویر چند نفر از بازیگران را در صفحه اینستاگرام مزونش قرار داده، درباره چگونگی ارتباط میان طراحان لباس و بازیگران میگوید: «درباره بازیگرانی که با آنها کار کردهام، اینطور بوده که خودشان طرحها را روی صفحه دیده و پسندیدهاند؛ مثلا خانم سوگل طهماسبی بهغیر از کارهای قبلی، اخیرا هم کار طراحی لباس عروسی پوشیدهاش را به مزون من سپرده؛ چون معتقد بود بهدلیل اینکه بازیگر است، شاید در مرکز توجه باشد و میخواست طراحی لباسش پوشیده باشد». او درباره مدل همکاری اضافه میکند: «شکل همکاری کلا به این صورت است که من از هزینه کار صرفنظر میکنم و در ازای آن، بازیگر هم تبلیغات مزون را برعهده میگیرد و مثلا عکس خودش را با آن لباس در صفحهاش میگذارد.
البته، برخی هم متفاوت هستند؛ مثلا خانم رعنا آزادیور خیلی از من خرید کرده؛ اما تمام هزینه را پرداخت کرده و تبلیغاتی هم برای من نکرده است». درباره انواع مختلف ارتباط طراحان و مزونها با بازیگران از او میپرسیم و پاسخ میدهد: «تا جاییکه میدانم، اکثر بازیگران چیزی پرداخت نمیکنند و در تماس با مزونها پیشنهاد میدهند که درصورت همکاری، آنها هم برایشان تبلیغات کنند».
اوضاع عجیب مدلینگ
همین موضوع بهانهای میشود تا از آنها درباره تبلیغات مد و لباس در اینستاگرام و کسبوکار جدید مدلها جویا شویم. یکی دیگر از این مزونداران درباره شیوه تبلیغات و مدلینگ در اینستاگرامش میگوید: «در پیج خودِ من، اکثر تصاویر اینطور عکاسی شدهاند که صورتشان پیدا نباشد. اتفاقا مشتریان هم کامنتهای بامزهای میگذارند و مثلا میپرسند مگر صورت زشتی داری که آن را نمایش نمیدهی یا مثلا چه مشکلی هست که فقط از پشتسر عکس میاندازی؟ بااینحال، اهمیتی نمیدهیم؛ چون بالاخره در جامعهای اسلامی زندگی میکنیم و محدودیتهایی را پذیرفتهایم و مجبوریم تابع باشیم».
خانم سهیلا زهدی این مسأله را از زاویه انتقادی طرح میکند و میافزاید: «این انتقادم بدیندلیل است که خودِ من خیلی دچار این تضاد میشوم که چطور مثلا در خیابان روی بیلبوردی بزرگ، عکس دو بازیگر را درحالیکه کالایی تبلیغ میکنند، بدون مشکل بالا میبرد؛ اما در صفحه اینستاگرام مزون، تبلیغات لباس آن هم با پوشش کامل مشکل دارد؟» او درادامه راهکار خودش را اینطور ارائه میدهد: «بهنظر من، اگر پوشش کامل باشد و مسألهای در چهره و کلیت مدل نباشد، نباید مانعی بگذاریم. بههرحال، بهعنوان طراح دوست دارم حتی شلواری که طراحی میکنم، بهنوعی نشان بدهم یا اصطلاحا دیسپلی کنم. روی تن مانکن بیجان که اصلا جزئیات و قوت کار نشان داده نمیشود و بالاخره ترجیح میدهیم با مدل زنده کار کنیم. بههرحال، این مسائل در بحث مد و فشن در کشور ما مطرح است و باید چارهای برای آن اندیشید». او یادآور میشود که طبق قواعد، طراحان به نمایش چهره مدلها مجاز نیستند. باوجوداین، جستوجویی کوتاه در صفحه بسیاری از طراحانی که عبارات «زیرنظر کارگروه مد و لباس کشور» یا «تابع موازین جمهوری اسلامی» را هم درج کردهاند، به شما نشان خواهد داد تعداد درخورتوجهی از آنها، به این قاعده نیز پایبند نیستند.
شوخی با عبارت «تابع موازین»
موضوع مدلینگ داستان دامنهداری است که در فقدان جهتدهی فرهنگی و نظارت قانونی و حقوقی، هنوز ابعاد آن در کشور مشخص نیست. این موضوع را از طراحی جویا میشویم که مدلهایش بدون صورت، اما با پوشش غیرعرفی و غیرشرعی در تبلیغات ظاهر شدهاند. از این طراح که خواست نامش فاش نشود، پرسیدیم چرا با وجود درج عبارت «تابع موازین جمهوری اسلامی» حدود پوشش را در طراحیهایش لحاظ نمیکند. او پاسخ میدهد: «اینهایی که میبینید، بهعنوان لباس منزل دوخته و استفاده میشود». بااینحال، مسأله آن است که در صفحه او، این لباسها با نام «مانتو» فروخته میشوند.
او اضافه میکند: «ما بهعنوان پیشنهاد اینها را میزنیم». ازآنجاکه این پاسخ بهوضوح نوعی توجیه بهنظر میآید، از او درباره اینکه آیا از جایی بر کار آنها نظارت میشود یا خیر، میپرسیم و اینکه چطور لباسی که حتی روی تن مدل بهگونهای است که بدن شخص پیداست، اجازه تبلیغات پیدا میکند. این طراح در پاسخ میگوید بههمیندلیل فروش حضوری نگذاشتهاند تا پرو نداشته باشند و مشتری خودش از صفحه اینستاگرام، طرح دلخواهش را سفارش میدهد. البته، سوالات ما درباره مدلها و مسأله مدلینگ بیجواب میماند؛ اما دستکم این موضوع روشن میشود که چقدر میان طراحان لباس اختلافنظر وجود دارد و نگاه آنها چقدر بر کالاهای موجود در بازار تأثیر میگذارد.
آیا نظارتی بر طرحها هست؟
خانم زهدی وجود نظارت سازمانهایی، چون کارگروه مد و لباس کشور را تا آنجا که به خودش مربوط است، رد و تصریح میکند: «معتقدم قبل از اینکه جایی مثل کارگروه مد و لباس نظارتی وجود داشته باشد یا کسی بخواهد به طراح چیزی بگوید، خودِ من به عنوان طراح باید مدنظر داشته باشم که در جامعهای با چه مختصاتی زندگی میکنم و در طراحیهایم این مختصات را لحاظ کنم». او تأکید میکند: «کسب این شناخت وظیفه طراح است و نباید اینطور باشد که کسی به من بگوید جلو مانتوها باید قزن داشته باشد. تمامی کارهای خودِ من قزن دارد و وقتی در جامعه اسلامی ما، مانتو بهعنوان پوشش اصلی زنان پذیرفته شده، نباید دوباره در آن دستکاری کنم که جهتش تغییر کند. بنابراین، متانت پوشش در چنین جامعهای باید در طراحی در نظر گرفته شود. شخصا مشکلی با این موضوع ندارم و سعی میکنم در نظرش بگیرم».
طراح لباس سوگل طهماسبی نیز به عامل مهم سفارش و جهت بازار اشاره میکند و توضیح میدهد: «من یکیدو ماه است که تصمیم گرفتهام طرحهای پوشیده و شیک برای خانمهای محجبه طراحی کنم و این کار را هم شروع کردهام؛ چون بسیاری از مشتریان ما خانمهای محجبهای هستند که تمایل دارند کار شیک و پوشیده استفاده کنند.
بااینحال، میگویند غالب این نوع کارها، شبیه لباسهای عربی و ترکی است و اعتراض میکنند که کالای متناسب با سلیقهشان در بازار وجود ندارد». این مسأله از اهمیت ارتباط میان تولید و تقاضا پرده برمیدارد. طراح لباس سوگل طهماسبی به تأثیر میان فضای مدلینگ و طراحیهای لباسها را اشاره و یادآوری میکند: «من از وقتی تصمیم گرفتم طرحهایم را تغییر بدهم که برای عکاسی از طرحهایم روی تن مدلها مراجعه میکردم. آنقدر حدود باز و رفتار خارج از عرفی میان عکاس و مدل وجود داشت که شخصا اذیت میشدم و مدام از خودم میپرسیدم چرا کسی باید بهبهانه کار من به گناه بیفتد و باعثش من باشم؟ از آن بهبعد بود که تصمیم گرفتم زمینه کاریام را تغییر بدهم.
بههمیندلیل، طراحی لباس عروس خانم طهماسبی را برعهده گرفتم تا بهنوعی تبلیغی برای لباس عروس پوشیده کرده باشم». او همچنین توضیح میدهد از جایی نظارت خاصی بر کارش وجود نداشته و اصولا ارتباط سازمانیافتهای میان طراحان و مسوولان وجود ندارد. بااینحال، طراح گمنام مصاحبه ما، استفادهنکردن از پارچههای نازک و بدننما را ازجمله محدودیتهای طراحی خود میداند و میگوید: «ما در انتخاب جنس پارچهها حتی برای انتخاب پارچههایی با تراکم کم و بدننما محدودیت و در طراحی مدلها ازنظر پوشیدگی مثلا در قد آستینها هم مشکل داریم».
کارگروه مد و لباس دقیقا چه میکند؟
از همینجا موضوع کارگروه مد و لباس کشور و میزان و نحوه ارتباط آن با طراحان، مزونداران و تولیدیها برایمان جالب میشود. طراحی که از ذکر نامش معذوریم، اظهار میکند: «چندباری این نهادها مرا دعوت کردهاند؛ اما هیچوقت پیش نیامده بتوانم در جلساتشان شرکت کنم و البته، نظر و مورد خاصی هم اعلام نشده و از جایی با کسی در ارتباط نبودهام». طراح لباس سوگل طماسبی هم میگوید آنها چندباری تماس گرفتهاند؛ اما ارتباطی برقرار نشده است. خانم زهدی هم معتقد است: «کاری که سازمان مد و لباس انجام میدهد، بیشتر نوعی سازماندهی ساختاری است و روی جنبههای محتوایی طراحیها، نظر و نظارت خاصی ندارد». او اضافه میکند: «خود من چندینبار در نشستها شرکت کردهام؛ ولی درباره میزان و محدودیت طرحهایم با من صحبتی نشده است. شاید این بهدلیل بیاشکالبودن طرحهایم باشد؛ اما بهنظرم کلا در این حوزه وارد نمیشوند. من طرحهایم را هم که برای ارزیابی میفرستم، هیچوقت ایراد نداشتهاند».
ارتباط میان طرحهای مزونها و تولیدیها موضوع دیگری است که اخیرا در بازار جلب توجه میکند. این طراحان برای این پرسش پاسخهایی دارند که چطور همه طرحهای موجود در بازار بهطورناگهانی به یک شکل و شمایل درمیآیند و مثلا تمام مانتوها جلوباز میشوند. آنان معتقدند تولیدیها کارهای مزونها را کپی میکنند و راز همجهتشدن هم همین است. این موضوع اگرچه به وجود معضل کپیکاری اشاره میکند، اهمیت نظارت بر کار طراحان و تأثیر آنان بر بازار مصرف را نیز میرساند.
تولیدکننده و مصرفکننده قربانی کپیکاری
مسأله کپیکاری یکی از جدیترین معضلات حوزه طراحی پوشاک است که از یک سو، موجب زحمت طراحان شده و از سوی دیگر، ارتباط میان تولیدیها و طراحان را برهم زده و علاوهبراین، بر فقدان تنوع در بازار مصرف هم تأثیر گذاشته است. خانم زهدی اظهار میکند در کارش با مشکل خاصی روبهرو نبوده است؛ جز اینکه مسأله کپیرایت مشکلات زیادی برای طراحان ایجاد کرده است. او میگوید: «خیلیها خودشان را طراح میدانند؛ اما بازهم همین کپیکاری را انجام میدهند. البته، بخشی از این افراد طراح هم نیستند و صرفا مزون دارند. آنها صفحات طراحان را دنبال میکنند و کارهای موفقی که میبینند در چند سال متوالی کسی تبلیغ میکند و فروخته میشود، با تغییرات کوچکی در رنگ یا جزئیات، روانه بازار یا گاهی هم عینا کپی میکنند تا از فروششان مطمئن باشند». او ثبت طرحها را راهکار سایر کشورها برای حل این مشکل معرفی میکند و توضیح میدهد: «با وجود اینکه سازمان مد و لباس طرحها را ثبت شیما میکند، این کار تبعات حقوقی لازم را ندارد و وقتی طراح ببیند که هم او و هم کسی که از کارش کپی کردهاند باهم بهطورمساوی عضو یک سازمان هستند، دیگر رغبتی به این ثبت از خود نشان نمیدهد؛ چرا که اثرش را واقعی نمیداند». او بر این باور است که این طرحها در کشور ما بدون پختگی لازم اجرا میشوند.
برچسب هاتبلیغاتسلبریتیمنبع: شریان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۲۰۴۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مردِ شماره «۴۴» گرافیکِ ایران کیست؟
روز گذشته، انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران، از مردی با شماره عضویت «۴۴» در این انجمن تجلیل و به مناسبت هفته گرافیک ایران، نمایشگاهی از آثار او برپا کرد. کامرانِ کاتوزیان، هنرمند پیشکسوت، عضو شماره «۴۴» این انجمن است که به عقیده بسیاری تحول قابل توجهی را در صنعت تبلیغات به وجود آورده است.
به گزارش ایسنا، کامران کاتوزیان حالا ۸۳ ساله است؛ با احتساب ارقام و اعداد و به حساب ما البته. این هنرمندِ طراحِ گرافیک، پیشتر در بخشی از مستندی کوتاه که سال ۱۳۹۰ در مراسم تولد ۷۰ سالگیاش در خانه هنرمندان ایران پخش شد، گفته بود: «احساس میکنم هنوز ۲۵ سالهام ...»
با محاسبه ارقام و اعداد که از نگاهِ دل، معیار صحیحی برای محاسبه سالهای عمرِ آدمی نیست، کامرانِ کاتوزیان، که یکی از نمایندگان اصلی جریان هنر انتزاعی در ایران بهشمار میرود، بدونِ در نظر گرفتنِ علاقه کودکیاش به نقاشی، دستِکم ۷۰ سالی را صرفِ طراحی گرافیک کرده است؛ به طوری که وقتی بزرگانِ هنر درباره او صحبت میکنند، گفتههایشان مملو از اشاره به افتخاراتِ کسب کرده و تحولات ایجاد شده از سوی اوست.
کسب جایزه مشترک چهارمین بینال تهران در سال ۱۳۴۳ به همراه ژازه طباطبایی ـ نقاش و مجسمهسازِ نوگرا ـ، شرکت در بینال پاریس در سال ۱۳۴۴، شرکت در بینال ونیز ۱۳۴۵، شرکت در جشنواره بین المللی هنر-واشنگتن در سال ۱۳۵۶، تاسیس گالری صبا ۱۳۴۳، فعالیت در شرکت تبلیغاتی آوانگارد در سال ۱۳۵۰، فعالیت در شرکت تبلیغاتی کارپی در سال ۱۳۶۵ و... از جمله سوابقی است که میانِ فعالیتهای این هنرمند به آن اشاره میشود.
حال روز گذشته، انجمنِ صنفیِ طراحانِ گرافیک در مراسم هفته گرافیک سال ١۴٠٣، از کامران کاتوزیان ـ پیشگام و پیشکسوت این عرصه ـ تقدیر و به صورت همزمان نمایشگاهی از آثار او در خانه هنرمندانِ ایران، برپا کرد؛ گرامیداشتِ فعالیتِ مردی با شماره عضویت «۴۴» در انجمنِ صنفیِ طراحانِ گرافیک.
بیشتر بخوانید
بزرگداشت کامران کاتوزیان در هفته گرافیک ایران
« احساس میکنم هنوز ۲۵ سالهام ...»
در نشست اخیرِ این انجمن نیز که هر هفته گذشته برگزار شد، ضمن اشاره به تاثیرِ کاتوزیان بر عرصه تبلیغات، به خصوص در بازه فعالیتش در آژانس تبلیغاتی آوانگارد، تاکید شد که درخشانترین دوره کاری این هنرمند مربوط به فعالیت آژانس آوانگارد است که به نوعی موجب احیای صنعت تبلیغات نیز شد.
آثاری که قرار است به مناسبت هفته گرافیکِ ایران برگزار شود نیز، اغلب مرتبط با فعالیتِ این هنرمند در حوزه تبلیغات است.
از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است.کامرانِ کاتوزیان پس از پایان دوره اول متوسطه برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شد؛ در آنجا به توصیه یکی از اساتید خود، به دانشگاه ویندهام در ایالت ورمونت رفت و در سال ۱۳۴۰ در رشته هنرهای زیبا ـ نقاشی و مجسمهسازی ـ فارغ التحصیل شد.
او گفته است: «چرخش دیدگاه من به طرف نقاشی [مدرن] در سال ۱۹۶۲ اتفاق افتاد؛ یعنی زمانی که من ویلیام هانت را- که فکر میکنم یکی از بهترین نقاشان معاصر امریکا است- ملاقات کردم.»
کاتوزیان همچنین گفته بود: «از نقاشان مورد علاقهام در زمان تحصیل، بیش از همه کلاین (نقاش امریکایی/ ۱۹۱۰- ۱۹۶۲)، که هنوز هم با من است، بود. او که عمری چندان طولانی نداشت، دوره کوتاهی درخشید. نقاشیهایش به قدری قرص و مسلط بود که آدم مقابل کار له میشد. در دورهای ماجراجویی جکسن پالک (نقاش امریکایی/ ۱۹۱۲- ۱۹۵۶) من را مسحور خودش کرد. همچنین نقاشان دیگری مثل مارک روتکو (نقاش ۱۹۰۳- ۱۹۷۰) و مارک توبی (نقاش امریکایی/ ۱۸۹۰- ۱۹۷۶) که کارهای خیلی درخشانی داشتند. در نیویورک آن سالها، وقتی به گالریها سر میزدی، آثاری را میدیدی، بسیار قرص و بینظیر، و از نقاشانی که اصلاً معروف نبودند. بعد از آن دیگر کارهایی به آن محکمی و درخشندگی ندیدم. بدی نقاشی آبستره این است که خیلی سریع، اول صدها، و بعد هزاران نفر به آن پیوستند و چون چشم مخاطب به این نوع کارها عادت نداشت، بنابراین، در تشخیص هم دچار اشکال میشدند. شارلاتانیسم خیلی سریع در این سبک رخنه کرد، در حالیکه کمتر آدم خُبرهای قادر به تشخیص درستی و نادرستی و اصالت آن بود.»
همانطور که کاتوزیان گفته بود، به عقیده بسیاری از پژوهشگران هنری، تأثیر آثار کلاین در آثار دورههای مختلف کار این هنرمند قابل ردگیری است.
اثر فرانتز کلاین اثر کامران کاتوزیانانرژی ضربه قلم فرانتز کلاین، حرکت هیجانی او هنگان خلق اثر را نمایان میکنند؛ به طوری که گویی حرکت قلم بر بوم، قرص و محکم و مطمئن بوده است، همانطور که کامران کاتوزیان اظهار کرده بود «نقاشیهایش (کلاین) به قدری قرص و مسلط بود که آدم مقابل کار له میشد.»
و گویی کاتوزیان، این شکلِ شدت حرکت قلم مو و رنگ گذاری جسورانه را در آثار خود حفظ کرده است.
آنطور که گفته شده، آیدین آغداشلو دربارهٔ آخرین نمایشگاه کامران کاتوزیان اینطور اظهار نظر کرده بود. «وقتی قرار شد آثار تازه کامران کاتوزیان را تماشا کنم، نمیدانستم انتظار دیدن چه نوع مجموعهای را باید داشته باشم و پس از انزوای چندساله او و دوری سالیان اخیر من از نمایشگاههای نقاشی، ارتباط میان هنرمند و مخاطب چه صورتی خواهد یافت؟ اما وقتی دیدم، آسوده شدم که نقاشیها، در وجهی بسیار جدی و حرفهای، تداوم معنا و دستاورد گذشته او را دنبال کرده بودند و آن شدت حرکت قلم مو و رنگگذاری جسورانه، گیرم کمی ملایمتر، همچنان جاری و باقی و مداوم بود. تعلق و وابستگی قدیمی و همیشگی کامران کاتوزیان به مکتب اکسپرسیونیزم انتزاعی سالهای ۵۰ میلادی نیویورک، که هیچ کاستی نگرفتهاست، و با گوشه چشمی به کارهای پرتلاطم کلاین یک سره جهان شخصی و خاص خود را دنبال و بنا میکند.»
روز گذشته نیز هفتم اردیبهشت ۱۴۰۳، در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران، هفته گرافیک ایران با افتتاح نمایشگاه آثار کامران کاتوزیان در گالری استاد ممیز و نمایشگاه پوستر در جستجوی نسل نو در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران همراه شده بود.
در این مراسم بهرام کلهرنیا ـ رییس هیات مدیره انجمن گرافیک ایران ـ ضمن اشاره به دشواریهای این انجمن، ایستادن تا لبه سقوط و نابودی و سپس نگه داشتنش با چنگ و دندان، بر ایستادن زیر سایه کامران کاتوزیان تاکید کرد. او ضمن توصیف کاتوزیان با عنوان «سرو عتیق» گفت: «نخستین شماره ویژهنامهای دوره جدید انجمن آماده شده و با اسم استاد کاتوزیان بیرون آمده است. امیدوارم انتشار این ویژهنامه ادامه دار باشد.»
بخشی از مراسم روز گذشته، به نکوداشت کامران کاتوزیان اختصاص پیدا کرد و ویدیویی که به گفته امراله فرهادی ۱۲ سال قبل از کامران کاتوزیان تهیه شده بود، پخش شد.
امرالله فرهادی گفت: «واقعیت اینکه امکان فیلمبرداری جدید از آقای کاتوزیان وجود نداشت. امیدوارم آقای کاتوزیان دهها سال عمر کنند اما نباید فراموش کنیم که ایشان در این سالها خیلی اذیت شدهاند. از سال ۸۳ امکان همکاری و دوستی با ایشان را داشتم و به آن افتخار میکنم. کاری که در این رویداد انجام دادیم، این بود که خواستیم ویژه نامهای را برای آقای کاتوزیان در بیاوریم. از روزی که با افراد تماس گرفتیم تا یادداشتهای خود درباره ایشان را برایمان ارسال کنند، تنها یک روز گذشت و تقریبا تمام مطالب جمع شد. این ویژه نامه مطالب خوبی درباره آقای کاتوزیان دارد. بنابراین اگر کسی بخواهد ایشان را بشناسد، به خواندن مطالب این ویژهنامه را توصیه میکنم.»
او ادامه داد: «کاتوزیان در این سالها سختیهای خیلی زیادی را از سر گذراند. او در هر جایی کار میکرد، برای ما مانند الگویی بود که دنبالش میکردیم. او در کار خود ساختارشکن و شجاع بود. همین موضوع سبب شد تا به او اتهامهای واهی بزنند و حتی تا دادگاه ببرند. او را ممنوع الکار کردند اما او رفت و کار خودش را انجام داد. او هیچوقت معلم رسمی نبود، اما تاثیرش در کارهای امروز دیده میشود. برای ایشان آرزوی سلامتی میکنم.»
در بخش بعدی این مراسم نیز با حضور بهرام کلهرنیا، مجید بلوچ، علی خسروی، رضا خاکساری، علیرضا مصطفی زاده، لوح یادبودی از طرف انجمن گرافیک ایران به امراله فرهادی اهدا شد تا آن را به دست استاد کاتوزیان برساند.
انتهای پیام